Çelınç Etmek Ne Demek? Hayatın En Kötü “Challenge”ı
Evet, sevgili okur, bugün çok önemli bir konuda derinlemesine bir keşfe çıkıyoruz: Çelınç etmek. Ne kadar kulağa yabancı geliyorsa da, aslında hepimizin hayatında yer etmiş, belki de anlamını tam kavrayamadığımız bir kavram bu. Ama merak etme, sana bu konuda gerekli tüm bilgileri vereceğim; hem de İzmirli bir arkadaşının esprili bakış açısıyla!
Çelınç etmek aslında çok basit bir şey gibi görünüyor: Hayatta zorlayıcı bir şeyle karşılaştığında, hemen o an buna “çelınç” yapman gerekir. Hani, bazen kendini zor bir durumda bulur, sonra “Eyvah, işte bu benim çelıncım!” diye düşünürsün ya… İşte tam da o!
Çelınç Etmek: Kafamdaki Anlamı
Çelınç etmek demek, aslında bir çeşit hayatla savaşmaya benziyor. Ama savaşan sen değilsin, senin yerinde tamamen bir “kendini zorlamak” güdüsü var. Mesela, bir gün sabah işe gitmek için erkenden kalkıyorsun. Yataktan kalkarken bile beynin sana her türlü tembellik senaryosu sunuyor: “Hadi, biraz daha yat, olmaz mı?” Ama içinden bir ses “Hayır! Hedefe ulaşmak için kalkman gerek!” diyor ve işte bu an, senin çelınç yapman gereken an. Her şeyin mantıklı olduğu ama bir o kadar da saçma olduğu bu anı bir “çelınç” olarak tanımlıyorum.
Ve tabii, hemen fark ediyorsun ki, her sabah seninle aynı çelınçı yapmak isteyen bir başka İzmirli arkadaşın daha var.
Bir Çelınç Hikayesi: Sabahın 6’sında
“Ulan 6’da uyanmak ne kadar zor olabilir ki? Yataktan kalkmanın bir yolu olmalı,” diyorum ve sabahın köründe yine bu ‘çelınç’la yüzleşiyorum. Çelınç etmek, işte bu! O an seninle beraber sadece bir kişi daha var: İç sesin.
İç sesim: “Ah be, sabah erken uyanmak da neyin nesi ya? Bir 15 dakika daha uyusam…”
Ben: “Hadi ama, kalk artık. Hedeflere odaklan! Bugün başarılı olabilirsin!”
İç sesim: “Peki ama çay yok mu? Kahvaltı yapsak…?”
Ben: “Hayır! Zaman kaybı! Çelınç!”
Yani her sabah bir ‘çelınç’ başlıyor aslında, çünkü kalkmak değil, kalkmayı istememek ve kalkmanın zorluğuyla yüzleşmek asıl mesele. Bu hayatta en büyük çelınçlardan biri, belki de sabahları yataktan çıkmak! Fakat hiç unutma, her kalkışın sonunda büyük bir ödül var: “Başardım!”
Çelınç Etmek ve Sosyal Hayat
Şimdi gelelim sosyal hayatımıza… Çelınç etmek sadece bireysel değil, sosyal hayatta da karşımıza çıkabiliyor. Mesela, akşam arkadaşlarla buluşmaya gitmek için çok da hevesli değilsin ama bir şekilde kalabalığa katılman gerektiğini düşünüyorsun. İşte o an, “Sosyal hayat çelıncı!” diyorum ve kendimi zorlayıp hazırlanıyorum.
“Ulan, bütün gün ofiste bilgisayar başında oturdum, şimdi neden yine insanların arasında olacağım?” diye düşünürken, bir yandan da şunu söylüyorum: “Hayatta da bir çelınç bu, ne yapalım. Sosyal olmam lazım!”
Bir Çelınç Diyaloğu: Arkadaş Buluşması
Ahmet: “Abi, gelmedin yine akşamki buluşmaya, çelınç yapmadın mı?”
Ben: “Yok ya, ne çelıncı. Evde oturup Netflix izlemek daha rahat geldi.”
Ahmet: “O zaman izleyip bitir, sonra sosyal olmak için çelınç yapalım!”
Ben: “Yani… Yaptım diyebiliriz aslında, bir şekilde eve gittim ve buluştum. Sosyal çelınç, tamam!”
Böyle zamanlarda “çelınç” kelimesi her yere yayılır. O kadar doğal bir şekilde kullanılır ki, bazen “çelınç etmek” dediğimizde, gerçekten ne demek istediğimizi unutur hale geliriz. Ama önemli olan, o anki zorlayıcı durumun üstesinden gelmek.
Çelınç Etmek ve İçsel Çatışmalar
İçsel çatışmalar da çelınç etmekle paralel. Hani o “hayır” dediğinde, aslında “evet” demen gerektiği bir durum vardır. Mesela sen bir yere davet edilirsin ve gitmek istemezsin. Ama içinde bir ses hep seni zorlar: “Hadi git, fırsatları kaçırma! Yeni insanlar tanıyabilirsin!”
Ama senin içindeki o tembel benlik, her zaman seni yavaşlatır. İşte tam da burada, çelınç yapmak, düşüncelerinle mücadele etmek demektir.
Ve o içsel sesin şunu söylemeye başlar: “Hayat kısa, yeni deneyimler seni bekliyor!” Ama o tembel ben de şöyle cevap verir: “Hayat kısa, ama ben biraz daha uyuyabilirim.”
Bunu hepimiz yaşıyoruz ve aslında hayat, çelınç etmekle devam ediyor. Zorlukları aşmak, yeni şeyler denemek ve bazen de sadece var olmak, bunların hepsi birer çelınç!
Sonuç Olarak
Sonuçta, çelınç etmek, hem hayatı hem de kendimizi daha yakından tanımamıza olan bir yolculuk. Bazen sabahın 6’sında uyanıp kalkmak, bazen de sosyal etkinliklere katılmak, bazen de sadece “hayat ne kadar zor” dediğimizde, bu çelınçların en iyisi olabilir. O yüzden bir dahaki sefere zorluklarla karşılaştığında, rahatça “Bu da bir çelınç!” diyebilirsin.
Hayat çelınç yapmakla geçiyor, ne de olsa!